Vietnam: Hoi an, Hué & Ninh Binh

Xin Chào! (Klinkt als: sin-tsjouw, betekent 'Hallo' in het Vietnamees)

Dit stukje schrijven wij vanuit het bruisende Hanoi! Het is alweer een tijdje geleden dat we iets van ons lieten horen, dus het wordt waarschijnlijk weer een lang verhaal:)

In Hoi an kwamen wij 's ochtends aan na een verschrikkelijke rit met een slaapbus. Voor korte ritjes zijn deze bussen best grappig, maar de duidelijk voor Aziaten bedoelde bedjes zijn niet erg comfortabel (vooral Mick had er moeite mee;) ) Hoi an maakte echter een hoop goed. Dit is een schattig plaatsje met allemaal geel geschilderde huisjes en rode lampionnen in alle straatjes. Het is vooral leuk om hier doorheen te wandelen en de sfeer te proeven. Ook zitten hier veel kledingzaakjes die kleding op maat kunnen maken, dus toen Romana hoorde dat haar scriptie was goedgekeurd mocht er een jurk uitgezocht worden;) (Jep, Mick is het meest geniale vriendje ooit en dit is natuurlijk een super afstudeercadeau!)
Dat gaat trouwens heel leuk, je beschrijft hoe je de jurk precies wilt hebben, aan de hand van jouw beschrijving maken zij een tekening en dan meten ze je helemaal op en mag je stoffen en kleuren kiezen. Dan volgen er nog een paar 'pasmomenten', hier kun je aangeven wat er nog aangepast moet worden. Foto's van de jurk volgen nog, maar hij is erg mooi geworden!

Die avond hadden we natuurlijk een goed excuus om de nodige biertjes en cocktails te bestellen, die 8 moest gevierd worden! Mick stond de volgende ochtend echter al om 7(!) uur naast zijn bed om het 'My son' tempelcomplex te gaan bekijken. Romana vond dit gekkenwerk en wenste hem veel plezier. 

Na Hoi an zijn wij naar Hué gegaan, maar dit keer niet met de bus. In Vietnam heb je namelijk de zogenaamde 'easyriders', locals die je tegen een vergoeding achterop de motor meenemen naar een bestemming naar keuze. Na een uitgebreid tripadvisor onderzoek besloten wij met Mr. Hoa en een collega (die sprak geen Engels dus we weten niet precies hoe hij heet) naar Hué af te reizen. Dit was echt ontzettend leuk en kunnen we iedereen aanraden die naar Vietnam gaat! Onderweg stopten we op mooie plekken en we hebben wel 100 foto's gemaakt! Daarnaast was Mr. Hoa ontzettend leuk gezelschap, hij kletste wat af:) 

In Hué hebben wij o.a. de citadel, de verboden stad en de keizerlijke tombes bekeken. Hué heeft veel oude gebouwen en bezienswaardigheden uit de tijd dat de Fransen hier de scepter zwaaiden. De citadel is nog van daarvoor. 
Op onze laatste dag in Hué zijn we naar de voormalige gedemilitariseerde zone geweest. Hier zie je o.a. een militaire basis van de Amerikanen, de brug die noord en zuid Vietnam van elkaar scheidde en de ondergrondse tunnels waar de Vietnamezen 4 jaar lang in hebben gewoond. Deze tunnels zijn uitgebreider dan de Cu Chi tunnels die wij in Saigon hebben gezien (die werden gebruikt door de vietcong, de tunnels bij de dmz werden bewoond door de lokale bevolking) en sommige gangen zitten wel 23 meter onder de grond. Wij moeten er in ieder geval niet aan denken om 4 jaar lang zoveel meter onder de grond te moeten leven...

Die avond zouden wij Hué verruilen voor Ninh Binh, in het noorden. Omdat wij de nachtbus niet zo geslaagd vonden besloten we de nachttrein (ondanks dat die in Thailand niet zo'n succes was) nog een kans te geven. En deze was inderdaad zoveel fijner dan de nachttrein die wij in Thailand hadden! Je hebt een soort hokje met twee stapelbedjes, er lagen twee Vietnamezen boven ons, en het is eigenlijk best leuk:) De Vietnamezen stapten om half 1 al uit, dus toen hadden we een coupé voor onszelf:) Lieve mensen trouwens, van de Vietnamese NS, bij iedere stop vertelden ze dat dit nog niet Ninh Binh was, en tegen de tijd dat we in Ninh Binh aankwamen riepen ze ons om te vertellen dat dit wel onze halte was :P

In Ninh Binh is vooral de natuur eromheen erg mooi, het stadje zelf is niet veel aan. Wij hebben daar fietsen gehuurd en zijn naar het natuurgebied Tam Coc gefietst. Daar hebben we een bootje gehuurd en hebben we bijna 2 uur rondgevaren in een landschap dat niet zou misstaan in een Lord of the Rings film (denk: hoge karstrotsen uit het water, veel groen en een aantal grotten waar je doorheen kan varen). Erg mooi!
Vandaag zijn we naar het Nationaal Park Cuc Phuong geweest. Hier is een opvangcentrum voor schildpadden en aapjes die zijn gered uit de handen van stropers en handelaren. Zij worden hier weer klaargestoomd om terug de jungle in te gaan. Het park zelf omvat een tropisch woud van 223 m2 en hier schijnen ook verschillende soorten apen, vogels, luipaarden en zelfs een beer rond te scharrelen. Deze hebben wij helaas niet gezien, wel honderden vlinders, hagedissen, spinnen en ander zoemend en kruipend gespuis. Gelukkig geen bloedzuigers, dat viel dan weer mee ;) 

Vervolgens werden wij afgezet bij de 'bushalte' naar Hanoi. Het lastige is dat Vietnam niet veel bushaltes kent en men gewoon zijn hand opsteekt als de bus langs rijdt. Wij hadden het geluk dat we niet lang op de bus hoefden te wachten. Hierna zijn we nog een keer midden op een snelweg van bus gewisseld (nee, wij weten ook niet waarom, maar als beide bussen remmen, de buschauffeur naar de andere bus wijst en gebaart dat wij moeten overstappen dan doen we dat maar :P) maar uiteindelijk zijn we in Hanoi aangekomen en hebben we ons hotel gevonden. 

Morgen gaan we de stad eens bekijken, maar voor nu eerst welterusten :)

Liefs van ons