Japan: Okinawa en via Tokyo weer naar huis
20 augustus 2017 - Amsterdam, Nederland
Konichiwa!
Onze laatste week in Okinawa zit er ook weer op.
Okinawa is het grootste en meest ontwikkelde eiland van de Okinawa-archipel, en daarmee ook het meest toeristisch. Je ziet er vooral Japanners van het vasteland die een week in een all-inclusive hotel gaan zitten en zich met een tourbus overal naartoe laten rijden.
Wij besloten dat we dat best zelf konden en hebben grote stukken lopend afgelegd. Zo heb je op een uurtje lopen van Naha (de hoofdstad, waar wij verbleven) een oud kasteel. Helemaal in het zuiden is een herdenkingspark met monumenten en een museum over de slag van Okinawa. Én we wilden nog een dag gaan duiken.
Omdat we besloten hadden iets minder te gaan rennen en vliegen zijn we om de dag op het strand gaan liggen, en de andere dagen dingen gaan bekijken. (Dat op het strand liggen was ook een fantastisch idee trouwens, zelfs in de schaduw genadeloos verbrand!)
En op donderdag was het eindelijk zo ver: we zouden gaan duiken! Dus wij om 6 uur op, uiteraard veels te vroeg bij de duikschool en kennis gemaakt met onze dive master en buddy's voor die dag. Onze verwachtingen waren hoog, want we hadden al veel mooie dingen gelezen over het duiken op Okinawa. Maarja, garanties heb je natuurlijk nooit..
Op onze eerste duik inderdaad geen grote dieren gezien, wel veel vissen en mooi koraal. Op de tweede en derde duik was het wel raak: een oceanic blacktip en een reef blacktip shark! Whoop whoop, high five! Bucketlist: check! Gedoken met haaien:D
En nee, dat is niet zo eng als het klinkt, ze zijn banger voor ons dan andersom. Je moet dus ook zo stil mogelijk blijven drijven, anders schieten ze weg. Vooral de eerste haai heeft minutenlang boven ons gecirkeld, dus die hebben wij goed kunnen bekijken.
Daarna zat onze week Okinawa er helaas alweer op:( Vrijdag vlogen we terug naar Tokyo, en op zaterdagochtend zou ons vliegtuig naar NL vertrekken. Uiteraard (Alitalia, zegt genoeg lijkt me;), hadden we bijna twee uur vertraging voordat we eindelijk de lucht in gingen. Het werd op Rome dus renndn om onze overstap naar Schiphol te halen! Het is gelukt, maar bij aankomst op Schiphol bleek dat het onze bagage niet gelukt is om tijdig overgezet te worden. Inmiddels zijn wij dus weer thuis, en hopen wij nu dst onze bagage zsm gevonden wordt en opgestuurd kan worden. Degene die wel héél blij was dat wij weer thuis waren is Maggie, luid schreeuwend kwam ze op ons af stormen, en ze heeft ons laten beloven haar nóóit meer zo lang alleen te laten;)
Liefs van ons
Onze laatste week in Okinawa zit er ook weer op.
Okinawa is het grootste en meest ontwikkelde eiland van de Okinawa-archipel, en daarmee ook het meest toeristisch. Je ziet er vooral Japanners van het vasteland die een week in een all-inclusive hotel gaan zitten en zich met een tourbus overal naartoe laten rijden.
Wij besloten dat we dat best zelf konden en hebben grote stukken lopend afgelegd. Zo heb je op een uurtje lopen van Naha (de hoofdstad, waar wij verbleven) een oud kasteel. Helemaal in het zuiden is een herdenkingspark met monumenten en een museum over de slag van Okinawa. Én we wilden nog een dag gaan duiken.
Omdat we besloten hadden iets minder te gaan rennen en vliegen zijn we om de dag op het strand gaan liggen, en de andere dagen dingen gaan bekijken. (Dat op het strand liggen was ook een fantastisch idee trouwens, zelfs in de schaduw genadeloos verbrand!)
En op donderdag was het eindelijk zo ver: we zouden gaan duiken! Dus wij om 6 uur op, uiteraard veels te vroeg bij de duikschool en kennis gemaakt met onze dive master en buddy's voor die dag. Onze verwachtingen waren hoog, want we hadden al veel mooie dingen gelezen over het duiken op Okinawa. Maarja, garanties heb je natuurlijk nooit..
Op onze eerste duik inderdaad geen grote dieren gezien, wel veel vissen en mooi koraal. Op de tweede en derde duik was het wel raak: een oceanic blacktip en een reef blacktip shark! Whoop whoop, high five! Bucketlist: check! Gedoken met haaien:D
En nee, dat is niet zo eng als het klinkt, ze zijn banger voor ons dan andersom. Je moet dus ook zo stil mogelijk blijven drijven, anders schieten ze weg. Vooral de eerste haai heeft minutenlang boven ons gecirkeld, dus die hebben wij goed kunnen bekijken.
Daarna zat onze week Okinawa er helaas alweer op:( Vrijdag vlogen we terug naar Tokyo, en op zaterdagochtend zou ons vliegtuig naar NL vertrekken. Uiteraard (Alitalia, zegt genoeg lijkt me;), hadden we bijna twee uur vertraging voordat we eindelijk de lucht in gingen. Het werd op Rome dus renndn om onze overstap naar Schiphol te halen! Het is gelukt, maar bij aankomst op Schiphol bleek dat het onze bagage niet gelukt is om tijdig overgezet te worden. Inmiddels zijn wij dus weer thuis, en hopen wij nu dst onze bagage zsm gevonden wordt en opgestuurd kan worden. Degene die wel héél blij was dat wij weer thuis waren is Maggie, luid schreeuwend kwam ze op ons af stormen, en ze heeft ons laten beloven haar nóóit meer zo lang alleen te laten;)
Liefs van ons
Dat van die koffers was wel jammer,gaap gaap...
Wat een ondankbaar beest jullie Mags voor ons verstopte ze zich.
FIjn dat jullie weer thuis zijn
Knus Jan Jook